تغییردر بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی

مقدمه: استرس قادر به مهار تحمل به اثر ضد دردی مرفین است. تغییر در میزان کته کولامین ها به دنبال مصرف مزمن مرفین مشاهده شده است . در مطالعه حاضر به و (tyh) بیوسنتز کتکولامین ها یعنی تیروزین هیدروکسیلاز (rate limiting) دنبال مصرف مزمن مرفین و بروز تحمل به اثر ضد دردی آن، میزان بیان آنزیم تنظیم گر مورد بررسی قرار گرفته است. (comt) متیل ترانسفراز -o- وکتکول (mao-b ،mao-a) b و a آنزیم های تجزیه کننده آنها یعنی منوآمین اکسیداز 20 دو بار در روز به مدت 4 روز برای القاء تحمل به مرفین استفاده شد. درد التهابی مزمن در طی 4 mg/kg روش ها: از تزریق مزمن مرفین بصورت داخل صفاقی با دوز tail- flick روز با تزریق روزانه 50 میکرو لیتر فرمالین 5% به طور متناوب به پنجه پاهای چپ و راست حیوان ایجاد گردید. برای برآورد اثر ضد دردی مرفین در روز 5 از آزمون نیمه کمی در روز 5 انجام گرفت. rt-pcr استفاده شد. بررسی بیان ژنهای مورد نظر با کمک روش دیده نشد اما درد مزمن، میزان بیان این ژن را افزایش داد . درد+مرفین بیان این ژن را mao-a یافته ها: در گروه دریافت کننده مرفین تغییر بارزی در میزان بیان ژن نشان دهنده افزایش بیان این ژن در گروه دریافت کننده مرفین مزمن و عدم تغییر آن در گروههای دریافت کننده درد ویا درد+مرفین mao-b تغییر نداد. بررسی تغییرات بیان در گروههای مختلف تغییری نداشت. بیان تیروزین هیدروکسیلاز توسط مرفین مزمن کاهش یافت. درد+مرفین بیان آنرا نسبت به گروه دریافت کنن ده مرفین comt بود. بیان مزمن افزایش داد. نتیجه گیری: در طی ایجاد تحمل، بیان ژنها به نفع کاهش سنتز و افزایش حذف کتکولامین ها تغییر می نماید. به نظر م یرسد مصرف مزمن مرفین باعث کاهش دسترسی نرونهای نخاعی به کتکولامین ها شده و از این طریق به تکوین تحمل کمک می نماید. مشاهده قبلی ما مهار ایجاد تحمل به مرفین با کاربرد موضعی و توام اپی نفرین را نشان داده بود.